Mön
Słownik staronordyjski - mön
Znaczenie staronordyjskiego słowa "mön" (lub mǫn)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- mön (mǫn)
- f., gen. manar, pl. manar, Akv. 37; [Engl. mane]:—the mane of a horse; æ lýsir mön af mari, Vþm. 12; mörum sínum mön jafnaði, Þkv. 6; manar meita = to cut the manes, Akv. 37; hann vildi taka hesta sína ok skera mön á, Rd. 268; hann sagði at hann mundi fara á Hvítings-hjalla ok skera mön á hestum Þorsteins, Bjarn. 62; hann sker mön á hestinum, Finnb. 282; Þórir fór at skera mön á hrossum sínum ok Guðmundr son hans með honum, Gullþ. 22. The cutting of horse’s manes was a favourite amusement in olden times, cp. man-skæri, mane-scissors, mön-skurðr, m. a mane-cutting, Gullþ. 22.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego mön może być bardziej dokładnie napisane jako mǫn.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᚢᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Podobne wpisy:
Używane skróty:
- cp.
- compare.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- v.
- vide.
- þ.
- þáttr.
Prac i autorów cytowanych:
- Akv.
- Atla-kviða. (A. II.)
- Bjarn.
- Bjarnar Saga. (D. II.)
- Finnb.
- Finnboga Saga. (D. V.)
- Gullþ.
- Gull-Þóris Saga. (D. II.)
- Rd.
- Reykdæla Saga. (D. II.)
- Vþm.
- Vafþrúðnis-mál. (A. I.)
- Þkv.
- Þryms-kviða. (A. I.)