Munda

Słownik staronordyjski - munda

Znaczenie staronordyjskiego słowa "munda"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

Staronordyjskie słowo munda może oznaczać:munda

munda
að, [prob. from mund, n.], to aim, point with a weapon; hann mundar til höfuðs á Gesti, Ísl. ii. 305; mun hann ekki lengi m. atgeirinum ef hann er reiðr, Nj. 78; mundum æ fram, keep the spears in rest, Fagrsk. 138 (munim, Mork. l. c.); ef maðr mundar til manns ok stöðvar sjálfr ok varðar fjörbaugsgarð, Grág. ii. 131.
munda
II. recipr. to point at one another with a weapon; ek veit beggja ykkar skaplyndi, þitt ok jarls, at þit monut skamma stund mundask til, Ó. H. 94; ok munduðusk þeir at um stund, Fms. viii. 388, v. l.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᚢᚾᛏᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Używane skróty:

l.
line.
l. c.
loco citato.
m.
masculine.
n.
neuter.
prob.
probably.
pr.
proper, properly.
recipr.
reciprocally.
v.
vide.
v. l.
varia lectio.

Prac i autorów cytowanych:

Fagrsk.
Fagrskinna. (K. I.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Mork.
Morkinskinna. (E. I.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Ó. H.
Ólafs Saga Helga. (E. I.)
➞ Zobacz wszystkie prace cytowane w słowniku

Back