Öfunda
Słownik staronordyjski - öfunda
Znaczenie staronordyjskiego słowa "öfunda" (lub ǫfunda)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- öfunda (ǫfunda)
- að, to envy, bear malice; with acc, ö. e-n, e-t, Fb. i. 91. Fms. xi. 427, Barl. 50, Nj. 47, Ld. 94, and so in mod. usage: with dat. (a Latinism invidere a-i), Stj., Hom.: impers., mik öfundar e-t, Barl. 116.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego öfunda może być bardziej dokładnie napisane jako ǫfunda.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚠᚢᚾᛏᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- dat.
- dative.
- impers.
- impersonal.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- pers.
- person.
Prac i autorów cytowanych:
- Barl.
- Barlaams Saga. (F. III.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)