Ör-vilna
Słownik staronordyjski - ör-vilna
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-vilna" (lub ǫr-vilna)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo ör-vilna może oznaczać:ör-vilna
- ör-vilna (ǫr-vilna)
- að, mod. sounded örvingla, [ör- and vil], to despair, with gen.; ö. sér e-s, flestir örvilnuðu sér lífs, they despaired of life, 656 C. 21: chiefly used,
- ör-vilna (ǫr-vilna)
- II. reflex. örvilnask, to despair, absol. or with gen.; örvilnisk engi sér líknar, Hom. 78; ö. hjálpar, 48; örvilnask undan-kvámu, 121; örvilnuðusk allir aðrir enn Páll postoli, at þeir myndi land taka, 655 xvii. 4, Al. 110; hann huggar aðra, at eigi örvilnisk þeir, Greg. 38; æ meðan hann örviinask eigi, Sks. 511.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-vilna może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-vilna.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᚢᛁᛚᚾᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- gen.
- genitive.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- absol.
- absolute, absolutely.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- reflex.
- retlexive.
Prac i autorów cytowanych:
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- Greg.
- Gregory. (F. II.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)