Reimt

Słownik staronordyjski - reimt

Znaczenie staronordyjskiego słowa "reimt"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

reimt
n. adj. [the root or origin of this word and its derivatives is not known, perh. qs. vreimr, akin to Dan. vrimmel—a swarm]:—haunted; in the phrase, þar er reimt, a place is haunted by ghosts; þar var reimt mjök, Grett. 110; þótti þar reimt jafnan síðan, Fs. 59: reimt þykir þar síðan vera hjá kumlum þeirra, Ísl. ii. 115; þar þótti mönnum reimt mjök sakir trolla-gangs, Grett. 140, Fas. ii. 115; ok þótti þar reimt fyrir er Sigrflugan var á lopti, Fms. viii. 374, v. l.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚱᛁᛁᛘᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Używane skróty:

adj.
adjective.
Dan.
Danish.
l.
line.
n.
neuter.
perh.
perhaps.
qs.
quasi.
v.
vide.
v. l.
varia lectio.

Prac i autorów cytowanych:

Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Grett.
Grettis Saga. (D. II.)
➞ Zobacz wszystkie prace cytowane w słowniku

Back