Sindr
Słownik staronordyjski - sindr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sindr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- sindr
- n. [A. S. sinder; Germ. sinter; cp. Lat. scintilla], slag or dross from a forge; sindr þat er renn ór eldinum, Edda 3; liggr sá steinn þar enn ok mikit S. hjá, Eg. 142.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᚾᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- cp.
- compare.
- Germ.
- German.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- S.
- Saga.
Prac i autorów cytowanych:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)