Sjaund
Słownik staronordyjski - sjaund
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sjaund"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- sjaund
- f. a period or term of seven, ‘seven-night,’ just as fimmt (q. v.) is used of a summons before a court, so is this word in the old law only used in the metaph. sense of a funeral or even a funeral service; nú er maðr dauðr … komi þeir allir þar at sjaund, Gþl. 254, Jb. 146; at sjaund eða þrítugs-morni, N. G. l. i. 14, D. N. passim, see Fritzner; um sjaundar-görð (a funeral banquet) ok skulda-lúkning, N. G. l. i. 51; en þó mun ek því heita þér at þú komir til nokkurrar hvíldar eptir seond þína = after thy death, Fb. ii. 342 (Fbr. 200).
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᛅᚢᚾᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- q. v.
- quod vide.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- D. N.
- Diplomatarium Norvagicum. (J. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)
- Jb.
- Jóns-bók. (B. III.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)