Sökkva

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sökkva" (lub sǫkkva)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

Staronordyjskie słowo sökkva może oznaczać:sökkva

sökkva (sǫkkva)

ð and t, a causal to the preceding, [Ulf. saggqian; Dan. sænke]:—to make to sink, sink, with dat., Fms. vi. 286, Blas. 48; ok sökðu þar niðr kistunni, Ó. H. 226; brutu á raufar ok söktu niðr, Eg. 125, (cp. Dan. bore i sænk); bar ek á sæ út ok sökða með grjóti, 656 B. 1; sökkva í fötu (dat.), to sink a pail into the well or brook, for fetching water; gékk Gunnlaugr til lækjar ok sökti í hjálminum, Ísl. ii. 269, v. l.; Egill tók hjálminn ok sökkvir (sökkr Ed.) niðr í kjölinn, ok drakk þrjá drykki mikla, Fms. xi. 233.

sökkva (sǫkkva)

II. reflex. to sink oneself; nú mun hón sökvask (seycquaz Ed.), Vsp. fine; sökstú (imperat. seycstu Ed.) nú gýgjar kyn, Helr. 14; hann sökðisk í hafit, Edda (pref.) i. 226; hann skaut, kom á hvalinn, ok sökðisk, Korm. 164; svá sem vagn snýsk á himni ok sökkvisk (söksk Ed.) eigi, Magn. 470, cp. Od. v. 275.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego sökkva może być bardziej dokładnie napisane jako sǫkkva.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚴᚴᚢᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Podobne wpisy:

• Sökkva (II)