Spelkur
Słownik staronordyjski - spelkur
Znaczenie staronordyjskiego słowa "spelkur"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- spelkur
- f. pl. [A. S. spelc], a splint for binding up broken bones; hann setti við fætrna, ok batt við spelkur, FaS. iii. 309, passim in mod. usage; lætr hann flá af því belg, siðan lætr hann setja spelkur (spjalkir v. l.) í munn því, ii. 181.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛒᛁᛚᚴᚢᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- mod.
- modern.
- pl.
- plural.
- S.
- Saga.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)