Spell
Słownik staronordyjski - spell
Znaczenie staronordyjskiego słowa "spell"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- spell
- n. pl. [A. S. spell], a flaw, damage; ábyrgjask landit við öllum spellum til fardaga, Grág. ii. 216; ábyrgjask e-t við spellum við kaupanda, 249; áðr menn sjá at með spellum ferr, n. G. l. i. 54: a flaw, fault, allmikil spell, FmS. viii. 53, v. l.: a breach, frændsemis-spell, sifja-spell, sakar-spell, etc. spella-lauss, adj. faultless, n. G. l. i. 232.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛒᛁᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- etc.
- et cetera.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- S.
- Saga.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)