Stöðugr
Słownik staronordyjski - stöðugr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "stöðugr" (lub stǫðugr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- stöðugr (stǫðugr)
- adj. steady, stable; ver s., ok hræðsk eigi, Th. 3; stöðugir í sér, Al. 173; s. í framferði, Mar.; þessi stöðugi riddari, Magn. 496; stöðugan stólpa, Fms. iii. 174; stórlyndr ok stöðugr, Fs. 129; varð honum þat (viz. the heart) eigi stöðugt, Edda 58; göra stöðugt, to confirm, Vígl. 29, Dipl. iii. 9; standa stöðugt, Pass., D. n.; halda e-t stöðugt, to observe, Dipl. v. 16; til stöðugrar eignar, i. 12.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego stöðugr może być bardziej dokładnie napisane jako stǫðugr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛏᚢᚦᚢᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- v.
- vide.
- viz.
- namely.
Prac i autorów cytowanych:
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- Dipl.
- Diplomatarium. (J. I.)
- D. N.
- Diplomatarium Norvagicum. (J. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Magn.
- Magnús Saga jarls. (E. II.)
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)
- Pass.
- Passiu-Sálmar.
- Th.
- Theophilus. (F. III.)
- Vígl.
- Víglundar Saga. (D. V.)