Þögull
Słownik staronordyjski - þögull
Znaczenie staronordyjskiego słowa "þögull" (lub þǫgull)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- þögull (þǫgull)
- adj. silent, of silent habits, Hm. 6; hann var maðr þ., ríklundaðr ok úþýðr, Hkr. i. 28; hann var þögull, ekki nafn festisk við hann, Sæm. 96; hinn þögli áss, Edda 17; Viðars ins þögla, 60; horskr ok þögull, Hm.; sí-þögull, mute; see þagall.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego þögull może być bardziej dokładnie napisane jako þǫgull.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚦᚢᚴᚢᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- þ.
- þáttr.
Prac i autorów cytowanych:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Sæm.
- Sæmundar Edda. (A, C. I.)