1 íllendi
or íllindi, n. pl. spite; til áleitni eðr íllenda, Fb. iii. 248; en er Brandr varð varr við flimtan þeirra, bað hann þá eigi fara með slík íllendi, Sturl. iii. 80; vera hér við íllindi (Ed. íll-lyndi) sona þinna, Fs. 34; at sjá þik í íllindum (in troubles) ok erfiðis-munum, Fb. i. 280.
2 íllendi
2. medic. gangrene; þat sár greri ílla svá at blástr hljóp ok íllendi í, Þórð. (Ed. 1860) 96.