1 KLEIF
f., plur. kleifar, [from klífa, to climb], a ridge of cliffs or shelves in a mountain side; hljópu sjau menn ór skóginum ok upp í kleifina, Eg. 581; skógar-kjörr ok kleifar nökkurar, Fms. vii. 56; þeir kösuðu hann þar við kleifina, Eb. 166 (klifit, v. l.); þar sem helzt vóru kleifar ok skógar þröngvastir, Fms. ix. 359; suðr undir kleifarnar, Gísl. 67, 70: poët. the head is called hjarna kleif, ‘harn-cliff,’ Km.: Kleifar, f. pl. a local name in western Iceland, Sturl., Landn., Ann. 1238.