Kunnigr

Definitioner

1 kunnigr

adj., mod. kunnugr: I. [kunna],

2 kunnigr

1. of a thing, known; göra kunnigt, to make known, Eg. 282; vera kunnigt, to be known, 36, 38; hinna fyrri biskupa sem lands-háttr var hér kunnigri, H. E. ii. 79; menn svá vitrir, ok kunnig lögin, to whom the law is so well known, Hkr. iii. 258; þér mun hér kunnigt um húsa-skipan, Eg. 235; var mér kunnigt um Brynjólf, enn kunnara um Bárð, 39; kunnigt er mér um hag ykkarn, Nj. 17; þat er yðr kunnigt, you know well, Fær. 138.

3 kunnigr

2. wise, supernatural, in which sense it has the contr. forms kunngir etc.; Ása-fólk var svá kunnigt, at allir hlutir géngu at vilja þeirra, Edda (init.); Haraldr konungr bauð kunngum manni at fara í hamförum til Íslands, Hkr. i. 228; Simon Magus lastaði Petrum ok kvað hann vera kunngan mjök, Post. 656 C. 26; margar kunngar úvættir byggja land þat, Fms. xi. 182; fjöl-kunnigr, q. v.

4 kunnigr

3. in mod. usage, knowing well, well acquainted, familiar; vel kunnugr, gagn-kunnugr, hund-kunnugr, intimately acquainted.

5 kunnigr

II. [kyn], high born; Ás kunnigan, Rm. 1; kunnigri kván Niðaðar, Vkv. 23: kindred, Ás-kunnigr, Goð-k., Álf-k., q. v.

Använda förkortningar

Vanliga förkortningar

adj: adjective.
adj.: adjective.
bisk: bishop.
ch: chapter.
contr.: contracted.
etc.: et cetera.
m.: masculine.
mod: modern.
mod.: modern.
q. v.: quod vide.
v.: vide, verb.

Verk & Författare

Edda: Edda. (C. I.)
Eg.: Egils Saga. (D. II.)
Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fær.: Færeyinga Saga. (E. II.)
H. E.: Historia Ecclesiastica Islandiae. (J. I.)
Hkr.: Heimskringla. (E. I.)
Nj.: Njála. (D. II.)
Post.: Postula Sögur. (F. III.)
Rm.: Rígsmál. (A. II.)
Vkv.: Völundar-kviða. (A. II.)

Visa alla källor