1 LÖSKR
adj., acc. löskvan, [cp. Engl. lazy; in early Swed. loska-mader = a bachelor, loska-kona = a spinster, loska-læghe = stuprum; cp. Swed. losk, Dan. luske, and Icel. lið-leskja]:—weak, idle; löskvan láð-mann, Fas. ii. (in a verse); löskr mun hann æ heitinn, Am. 57; löskvan þátt, the weak side (in a moral sense), Harms. 13.