1 sigra
að, to vanquish, overcome, Eg. 6, Nj. 127, Fms. ii. 307, passim: to surpass, einn lokkr sigraði alla, Hkr. i. 72, Rb. 460, Fms. i. 42.
2 sigra
II. reflex. sigrask, to gain a victory; Einarr lagði þegar til orrostu ok sigraðisk, Hkr. i. 105; sigrask í orrostu, Eg. 274; fáir hafa af því sigrask, Nj. 103; þeir sögðu at þeir höfðu opt sigrask (sigrat Ed. less correct) þá er þeir höfðu barizk með minna liði, Fms. i. 42; þeir kváðu Bersa af slysi Kormaks sigrask hafa, Korm. 90: s. á e-m, to gain a victory over, Fms. i. 127, ii. 314, Fær. 75; man ek annat-hvárt sigrask á búöndum eða falla hér elligar, Ó. H. 209: impers., optask sigrask þeim eigi vel er fleiri eru saman, ef menn eru skeleggir til móts, Fær. 81.
3 sigra
2. pass. to be overcome, Rb. 462 (Latinism).