Svelta

Fornnordisk ordboksanteckning

Definitioner

1 svelta

t, a causal to the preceding, to put to death (by hunger?); svinna systrungu sveitir þú í helli, Am. 53; láta sveitask, Og. 20.

2 svelta

2. to starve a person, Ver. 51, Rb. 394; læsti hann í kistu ok svelti hann þar þrjá mánuðr, Edda; þá var hann sveltr svá at þau kenndu hann eigi, Landn. 205; hann svelti menn at mat, Fms. i. 1; s. sik til fjár, Nj. 18.

3 svelta

II. reflex. to refuse to take food; hann sveltisk ok þá eigi fæðslu, Fms. x. 369: pass. to be famished, K. Á. 130.

Runskrift

ᛋᚢᛁᛚᛏᛅ

Möjlig runskrift i yngre futhark

Använda förkortningar

Vanliga förkortningar

A. S.: Anglo-Saxon.
ch: chapter.
Dan: Danish.
Dan.: Danish.
Engl: English.
Engl.: English.
f.: feminine.
gl: glossary.
gl.: glossary.
Goth.: Gothic.
l.: Linnæus.
m.: masculine.
mod: modern.
mod.: modern.
n.: neuter.
part: participle.
part.: participle.
pass.: passive, passively.
pers.: person, personal.
pl.: plural.
pret.: preterite.
reflex: reflexive.
reflex.: reflexive.
S.: South, Southern.
subj.: subjunctive.
suff: suffix.
Ulf.: Ulfilas.
v.: vide, verb.

Verk & Författare

Akv.: Atla-kviða. (A. II.)
Am.: Auðunnar-máldagi. (J. I.)
Bkv.: Brynhildar-kviða. (A. II.)
Bret.: Breta Sögur. (G. I.)
Edda: Edda. (C. I.)
Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)
Gkv.: Guðrúnar-kviða. (A. II.)
Grág.: Grágás. (B. I.)
Gþl.: Gulaþings-lög. (B. II.)
Hm.: Hává-mál. (A. I.)
K. Á.: Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
Landn.: Landnáma. (D. I.)
Ls.: Loka-senna. (A. I.)
Merl.: Merlinus Spa. (A. III.)
Nj.: Njála. (D. II.)
Og.: Oddrúnar-grátr. (A. II.)
Rb.: Rímbegla. (H. III.)
Skv.: Sigurðar-kviða. (A. II.)
Ver.: Veraldar Saga. (E. II.)

Visa alla källor

Svelta

Svelta

Definitioner

1 svelta

2 svelta

3 svelta

Runskrift

Använda förkortningar

Vanliga förkortningar

Verk & Författare

Om

Support

Snabblänkar