Gnúa

Old Norse Dictionary - gnúa

Meaning of Old Norse word "gnúa"

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

gnúa
mod. núa, pres. gný; pret. gneri, gnöri, or neri; part. gnúit; [cp. Dan. gnide]:—to rub; hann tók til orða, ok gneri nefit, and rubbed his nose, Orkn. 394; gnera ek vátum höndum um augu mér, Ó. H. 224; gnera (gnöra, v. l.) ek í sundr öll málmhlið sterkra borga, SkS. 631 B, Mirm. 31: with dat., hón rakaði af honum allt hárit ok neri (paper MS.) í tjöru (dat.), and rubbed it with tar, FaS. i. 18; hann gnýr þar við bakinu þar til er boga-strengrinn skarsk, ii. 547; þó at þér sveinar haeði at því, at þú sitir mjótt ok gnúir saman lærum þínum, Band. 13, Mar. 539; nokkurrir fiskar gnúa sér svá fast við kviðinn, at …, Stj. 77.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚴᚾᚢᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

cp.
compare.
Dan.
Danish.
dat.
dative.
l.
line.
m.
masculine.
mod.
modern.
n.
neuter.
part.
participle.
pres.
present.
pret.
preterite.
S.
Saga.
v.
vide.
v. l.
varia lectio.

Works & Authors cited:

Band.
Banda-manna Saga. (D. II.)
Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
Mar.
Maríu Saga. (F. III.)
Mirm.
Mirmants Saga. (G. II.)
Orkn.
Orkneyinga Saga. (E. II.)
Ó. H.
Ólafs Saga Helga. (E. I.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
Stj.
Stjórn. (F. I.)
➞ See all works cited in the dictionary

Back