mod. núa, pres. gný; pret. gneri, gnöri, or neri; part. gnúit; [cp. Dan. gnide]:—to rub; hann tók til orða, ok gneri nefit, and rubbed his nose, Orkn. 394; gnera ek vátum höndum um augu mér, Ó. H. 224; gnera (gnöra, v. l.) ek í sundr öll málmhlið sterkra borga, Sks. 631 B, Mirm. 31: with dat., hón rakaði af honum allt hárit ok neri (paper MS.) í tjöru (dat.), and rubbed it with tar, Fas. i. 18; hann gnýr þar við bakinu þar til er boga-strengrinn skarsk, ii. 547; þó at þér sveinar haeði at því, at þú sitir mjótt ok gnúir saman lærum þínum, Band. 13, Mar. 539; nokkurrir fiskar gnúa sér svá fast við kviðinn, at …, Stj. 77.