Kljúfa

Old Norse Dictionary - kljúfa

Meaning of Old Norse word "kljúfa"

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

Old Norse word kljúfa can mean:kljúfa

kljúfa: prtS. klýf; pret. klauf, klauft (klaufst), klauf, pl. klufu; subj. klyfi; part. klofinn; [A. S. cleôfan; Engl cleave; O. H. G. chlioban; mid. H. G. klieben; Dan. klöve; Swed. klyfva]:—to cleave, split; hann hjó á skjöld Rúts ok klauf allan niðr, Nj. 95; elda er rétt at göra ok k. torf til, K. Þ. K. 88; ætluðu at flá hann kvikan ok klufu svörðinn í höfðinu, FmS. vii. 227; era sem kolvið kljúfi, karl sá er vegr at jarli, viii. (in a verse); eða ek klyf þik í herðar niðr, Nj. 185; kom í höfuðit ok klauf ofan í jaxlana, 144; skildir ‘ro klofnir, cloven, cleft, Vsp. 46: metaph. to split, ek klýf ór þessum sex greinir ins fjórða tigar, Skálda 162.

kljúfa: II. reflex., þar at sem björgin kljúfask, are cleft, branch out, Finnb. 242.

kljúfa: 2. recipr., þó at þeir klyfisk í herðar niðr, FaS. i. 404.

kljúfa: 3. part. klofinn, as adj. cloven; langt upp klofinn, i. e. long-legged, Bárð. 165.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚴᛚᛁᚢᚠᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.: Anglo-Saxon.

Dan.: Danish.

id.: idem, referring to the passage quoted or to the translation

l.: line.

metaph.: metaphorical, metaphorically.

mid. H. G.: middle High German.

n.: neuter.

O. H. G.: Old High German.

part.: participle.

pl.: plural.

pret.: preterite.

S.: Saga.

subj.: subjunctive.

Swed.: Swedish.

reflex.: retlexive.

pr.: proper, properly.

recipr.: reciprocally.

adj.: adjective.

i. e.: id est.

Works & Authors cited:

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

K. Þ. K.: Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Skálda: Skálda. (H. I.)

Vsp.: Völuspá. (A. I.)

Finnb.: Finnboga Saga. (D. V.)

Fas.: Fornaldar Sögur. (C. II.)

Bárð.: Bárðar Saga. (D. V.)

➞ See all works cited in the dictionary