Mund

Old Norse Dictionary - mund

Meaning of Old Norse word "mund"

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

Old Norse word mund can mean:mund

mund
1. heterogene, in sing. n., in plur. f. mundir; [muna]:—a moment, the nick of time; en er þú hefir gört þetta, þá mun þér mund (high time) ór hauginum á braut, O. H. L. 2: followed by a gen., í þat mund dags er út tók eyktina, FmS. xi. 136; þat var mjök í þat mund dægra, er, Niðrst. 3; þat var miðviku-dagr ok þat mund árs, er …, Hom. 110; í þat mund missera, BS. i. 185:—single, þat mund, er Bersi var til búðar borinn, at the moment when, Korm. 128; skip kom út í þetta mund norðr, Lv. 74; í þat mund kemr Haukrmeð skikkju-verðit, Fb. i. 577; þat mund er sá andaðisk, n. G. L. i. 250; var hann ágætastr víkinga í þat mund, FmS. xi. 74; þat var skírsla í þat mund, in those days, Ld. 58; þat var þá tíðska í þat (þann Ed.) mund, 104; í þat mund mun orðit siða-skipti, 128; í sama mund, at the same time next day, month, year, passim.
mund
II. plur. mundir; bíða til annars dags í þær mundir, at the same hour next day, Fb. i. 530; þat var þá tíðska í þær mundir, 524; um þær mundir, SkS. 78 new Ed., v. L.
mund
2. f., dat. mundu, [cp. Lat. manus], the hand, mostly in poetry, Edda (GL.) 110; læfr hann mundum (not mund um?) standa hjör til hjarta, Vsp. 55; at mundum, to hand, Orkn. 328; frá mundum, off hand, 356 (in a verse): poët., mundar fúrr, ‘hand-fire,’ i. e. gold, Lex. poët.; mundar vöndr, ‘hand-wand’ i. e. a sword, spear, Kormak; mund-jökull, icicle of the hand, i. e. gold, Hallfred. The word remains in the compds, mund-riði, mund-laug, q. v.
mund
II. a measure, MS. 732. 5; mæla mundum ok spönnum, FaS. iii. 19 (in a verse).

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛘᚢᚾᛏ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

f.
feminine.
gen.
genitive.
L.
Linnæus.
m.
masculine.
n.
neuter.
plur.
plural.
sing.
singular.
v.
vide.
l.
line.
v. l.
varia lectio.
cp.
compare.
dat.
dative.
i. e.
id est.
Lat.
Latin.
poët.
poetically.
q. v.
quod vide.
S.
Saga.

Works & Authors cited:

Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Fb.
Flateyjar-bók (E. I.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Hom.
Homiliu-bók. (F. II.)
Korm.
Kormaks Saga. (D. II.)
Ld.
Laxdæla Saga. (D. II.)
Lv.
Ljósvetninga Saga. (D. II.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Niðrst.
Niðrstigningar Saga. (F. III.)
O. H. L.
Ólafs Saga Helga Legendaria. (E. I.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
Edda
Edda. (C. I.)
Lex. Poët.
Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.
Orkn.
Orkneyinga Saga. (E. II.)
Vsp.
Völuspá. (A. I.)
Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
➞ See all works cited in the dictionary

Back