1 ORNA
að, [perh. akin to ofn or from varmr?], to get warm; þá tók Pétr at lifna ok ornuðu liðir hans, es hann vas kaldr allr orðinn, Greg. 77; svá tekr brunnrinn at orna, sem sól gengr til viðar, Al. 51; ornandi geislar, Sks. 40; orna ok hitna, Barl. 93; með ornandum tárum, 90: impers., e-m ornar, it gets warm for one, one gets warm; taki menn glímur stórar ok viti ef mönnum ornar, Sturl. iii. 20; þegar er honum ornaði, 623. 33 . hleypr hann til ára ok vill láta orna sér, Fms. xi. 141; veðr var á geysi-kallt, ok höfðusk margir á fótum ok létu orna sér, viii. 306:—orna sér, to warm oneself; nú lát hann orna sér ok fari síðan til sels várs, Lv. 60, and so in mod. usage.
2 ORNA
II. reflex. pass., flestir ornuðusk af ásjón hennar, Str. 73.