Staða

Old Norse Dictionary - staða

Meaning of Old Norse word "staða"

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

Old Norse word staða can mean:staða

staða
u, f., gen. stöðu, pl. stöður, [standa], a standing, place, position; leiddisk bændum staðan, Fms. v.ii. 415; viti þá hverr sina stöðu …, gefa gaum at um stöður sinar, Ó. H. 204, 215; skipa mönnum í stöður, Bs. i; halda vel stöðunni, Sturl. ii. 44; hann hugði at stöðu hússins, Fms. v. 338; var brotinn hverr steinn ór sinni stöðu, ix. 48: the position or quarter of the wind, veðr þvert at stöðu, Fms. v.ii. 209 (veðr-staða):—sólstaða, er fimm nætr eru til stöðu, n. G. l. i. 39.
staða
2. position, state, condition, of life, Skálda 211; lífs-s., heims-s., the era of the world, Rb. 82, Fb. (inscription).
staða
COMPDS: stöðubrunnr, stöðugarðr, stöðumerki, stöðuvatn.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛋᛏᛅᚦᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

f.
feminine.
gen.
genitive.
l.
line.
L.
Linnæus.
n.
neuter.
pl.
plural.
s. v.
sub voce.
v.
vide.

Works & Authors cited:

Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Ó. H.
Ólafs Saga Helga. (E. I.)
Sturl.
Sturlunga Saga. (D. I.)
Fb.
Flateyjar-bók (E. I.)
Rb.
Rímbegla. (H. III.)
Skálda
Skálda. (H. I.)
➞ See all works cited in the dictionary

Back