n., also spelt keyr, [kjósa; cf. Germ. kur in kur-fürst, etc.]:—a choice, decision; ef undir oss bræðr skal koma kjörit, Nj. 192; vér viljum hugsa fyrir oss um kjörit, Fms. vii. 88; verðr þat af kjörum (the final choice) at þeir fara allir samt, Fs. 120; þat vóru allra kjör, at menn kjöru til biskups Norðlenzkan mann, Bs. i. 80; þá skyldi eigi fyrir þá sök skipta keyrinu, alter the choice, Glúm. 383; enda hafi hann engi þann mann fengit til kørs (= kjörs) fyrir sik, Grág. ii. 240; þá vandaðist kerit (keyrit), Sturl.; ganga at kjörum, and ganga í kjör, to go as one wishes; hann kvað þat hafa gengit í kjör, Fas. ii. 371; falla í kjör, id., Skíða R. 104; ganga allt við kjör, id., Harms. 37.

II. in plur. cheer; mikil kjör, mickle cheer, abundance; ó-kjör, a bad lot (to choose from): used in the west of Icel. of bad weather, mestu ó-kjör, a pelting rain; vil-kjör (Dan. vilkaar), bliss, wealth.