pres. lafi, pret. lafði, pass. pret. neut. lafað:—to hang, dangle, as a flap; loddi köggullinn á sinunum—þá mælti Oddi, lát lafa, muna þeir mein er þiggja, Lv. 86; kom á fótinn við öklat, ok tók af svá at lafði við, Sturl. ii. 70; þat it litla ok vesalliga (höfuð) sem lafir á þínum hálsi, Bjarn. 68: metaph. to dangle, ok þykki mér sem ekki torfæri sé á leið minni þóttú lafir á stigum, Fs. 32; lengi hefi ek lifat í haugi mínum ok lafat á fé, Fas. ii. 271.