1 RAKA
að, [Engl. to rake], to rake or sweep away; hann rakaði á burt með hendi sinni Lv. 50.
2 RAKA
2. to rake hay; hann sló, en kona hans rakaði ljá eptir honum, ok bar reifa-barn á baki, Bs. i. 666; raka upp hey, Eb. 260; tók hón eigi at raka upp, þótt þat væri mælt, id.; þeir rökuðu upp töðuna, Háv. 47; raka ljá, Fb. i. 522: raka saman fé, to rake money together, Ísl. ii. 14, Glúm. 364.
3 RAKA
II. [Swed. raka], to shave; lét hann göra sér kerbað ok fór í, ok lét raka sik, Fms. x. 147; hón rakar af Samson sjau hans lokka, Stj. 418; raka skegg, Karl. 95; rakat jaðar-skegg, Sks. 66 new Ed.; ok rakaði um höfuðit á Hálfdani, Fas. iii. 535.