f., esp. in pl. samfarar, a travelling together, Grág. i. 405: a marriage, mæla til samfara við konu, to court, Fs. 128, Ld. 302; þá varðar fjörbaugs-garð samförin, Grág. i. 309; samför þeirra, Bret.: wedded life, s. þeirra var góð, Ld. 138; hvárt samfarar þeirra væri lengri eða skemri, 132: intercourse, Ísl. ii. 382; vinveittar samfarar, Skálda 166; í samförum öllum, Grett. 165 new Ed., Fs. 121.