d, dep. to stretch out one’s hands as high or as far as one can reach; þótti mér svá löng höndin á mér, atek þóttumk s. upp á bjargit, Þorst. Síðu H. 178; Þórr seildisk svá langt upp sem hann mátti lengst, Edda 33; hann bað Þorfinn þá s. í móti djáknanum, Orkn. 112; Kormakr seildisk til ok hjó, Korm. 142, Ísl. ii. 269; s. til sverðsins, Fms. viii. 332.

2. metaph. to seek far for a thing; skal ekki seilask til nafns, Fs. 23; s. til sæmdar í hendr e-m, Boll. 338; s. til e-s, to covet, 655 xxix. 6:—s. á e-t, to encroach on; s. á Guðs rétt, ok heilagrar kirkju, Bs, i. 741, Fb. ii. 261; hence, á-sælast, id.