f. the ‘vár’ is probably gen. sing. fem. from vá (woe), governed by the following ‘kynna;’ vár-kunna, qs. kunna vár, to feel woe, feel compassion for, cp. the verb vá, Hm. 74: what is to be excused, er þat mikil várkunn, frændi, at þik fýsi at kanna annarra manna siðu, Fms. ii. 24; þó heldr þik várkunn til at leita á, Nj. 21; er ok v. aá at slíkir hlutir liggi í miklu rúmi þeim er nökkurir eru kappsmenn, Ó. H. 33; nú er þat várkunn at hann vili ekki við oss jafnask, Orkn. 332.

2. compassion, pity; satt réttlæti hefir várkunn í sér (rendering of Lat. compassio) en logit réttlæti reiði, Greg. 33: eigi líkar Guði várkunnin ein saman, 19; várkunnar hugr, a compassionate mind, 25.

COMPDS: várkunnarlauss, várkunnleysi, várkunnarverk.