1 ÓRAR
f. pl., in mod. usage masc. pl. [cp. ærr = insane] fits of madness; þegar tók af honum órarnar er Davíð lék hörpuna, Stj. 467; mæla órar, to talk wildly, Mar. 1071; segi ek yðr satt, at hón bar eigi óra í augum, Bs. i. 204; hann varð ærr ok sagði í órunum (in fits of delirium) hvat þeir höfðu gört, Magn. 522; hann görði sér órar (feigned insanity) ok lét sem hann félli í brottfall, Landn. (Hb.) 215; af órum ok vitleysi, Stj. 467; höfuð-órar (q. v.), delirium.
2 ÓRAR
2. wild fancies, frolics; trúir þú þegar á órar þær, er sá maðr ferr með, Ó. H. 107; þessum mun ek við bregða Áslaugar órunum, Fas. i. 257: wild pranks, mad freaks, órar (ravings) eru úrækðir órar (our), Skálda 162; ærsli og órar; þat er ok óronum næst (there will be mad doings) er veslu batnar, Al. 4; draum-órar, wild dream-fancies.
3 ÓRAR
COMPDS: órabelgr, óraferð, óramaðr, óramál, óravegr, óraverk.