Órar
Norrøn Ordbok - órar
Betydning av det norrøne ordet "órar"
Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:
Det norrøne ordet órar kan bety:órar
- órar
- f. pl., in mod. usage masc. pl. [cp. ærr = insane] fits of madness; þegar tók af honum órarnar er Davíð lék hörpuna, Stj. 467; mæla órar, to talk wildly, Mar. 1071; segi ek yðr satt, at hón bar eigi óra í augum, Bs. i. 204; hann varð ærr ok sagði í órunum (in fits of delirium) hvat þeir höfðu gört, Magn. 522; hann görði sér órar (feigned insanity) ok lét sem hann félli í brottfall, Landn. (Hb.) 215; af órum ok vitleysi, Stj. 467; höfuð-órar (q. v.), delirium.
- órar
- 2. wild fancies, frolics; trúir þú þegar á órar þær, er sá maðr ferr með, Ó. H. 107; þessum mun ek við bregða Áslaugar órunum, Fas. i. 257: wild pranks, mad freaks, órar (ravings) eru úrækðir órar (our), Skálda 162; ærsli og órar; þat er ok óronum næst (there will be mad doings) er veslu batnar, Al. 4; draum-órar, wild dream-fancies.
- órar
- COMPDS: órabelgr, óraferð, óramaðr, óramál, óravegr, óraverk.
Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚢᚱᛅᚱ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger
Forkortelser brukt:
- cp.
- compare.
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- masc.
- masculine.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- q. v.
- quod vide.
- v.
- vide.
Siterte verk og forfattere:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Hb.
- Hauks-bók. (H. IV.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Magn.
- Magnús Saga jarls. (E. II.)
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Skálda
- Skálda. (H. I.)