1 BLÓM
n. [Ulf. bloma, Matth. vi. 28; Engl. bloom; Germ. blume; A. S. blosma, Engl. blossom, answers to blómstr, qs. Lat. flos. The Icel. has not the primitive verb. Hel. blôan; Germ. blühen]:—a bloom, blossom, flower; hvít blóm á grasi, El. 24; lauf ok blóm ok aldin, 19; gras ok blóm, flowers, Edda 145 (pref.), Fms. v. 345; þótti honum á einum kvistinum fegrst b., Bárð. 164; ekki þótti henni blómit (the bloom or blossom on the tree) svá mikit á vera sem hón vildi, Ísl. ii. 14; kóróna af dýrligum blómum, Bret.
2 BLÓM
COMPDS: blómamikill, blómberandi, blómberanligr.