að, (the old pres. glatir, K. Þ. K. 66, Sks. 700; mod. glatar), with dat. to destroy, slay; at glata manndráps-mönnum, Hom. 43, Stj. 643; ella mun ek g. þér, 656 B. 4: with acc. a Latinism, 673. 55, Mar. passim: to ruin, esp. in mod. sense, glata önd ok líkama, Blas. 48: to lose, til þeirra óðala er nú glatar hann, Sks. 512; þá glatisk þau auðæfi fyrir honum, 700; hverfr fé þat eðr glatizt á annan veg, K. Þ. K. 66; ef maðr finnr fjárhlut manns ok hefir eigandi glatað, Gþl. 546; görla þú nem ok glata (imperat.) eigi, Sl. 32.