m., gen. líkams, pl. líkami, dat. líkaminum, Stj. 55; a weak form líkami, a, m., is also freq.; [A. S. lîchoma; Old Engl. lichame; Scot. licama; O. H. G. lîhhamo; Germ. leichnam; Dan. legeme]:—the body, prop. qs. ‘flesh-cover’ or ‘flesh-frame’ (lík-hamr), denoting the body, its hue and frame, but used esp. of the living body; es þræls líkam tók á sik, Greg. 49; manns líkami, Gþl. 41; sálur ok líkamir, Hom. 160, passim; when used of the lifeless body líkamr is a gentler term than lík; síðan gengu til allir menn at sjá líkami þeirra, … hversu lítask yðr líkamir þessir? … ek hefi engis dauðs manns líkama sét jafnbjartan, Nj. 208; þeir fundu líkama Skarphéðins þar, 109; þá er líkamr þessa manns var útborinn, Fms. v. 218; slöri fnyk af líkamanum, x. 379; líkama föður síns, 408: thus in the N. T. σωμα is rendered by líkami, not lík, Matth. xvii. 58, 59, Mark xv. 43, 45, Luke xxiii. 52, 55, xxiv. 3, John xix. 38, 40 (of Christ in the grave):—metaph., sólarinnar líkamr, Stj. 16; af hræring nokkurs líkama, Skálda 173; saman lesa ór líkama heilagra Guðspjalla, H. E. i. 584.

II. in a metaph. or eccl. sense = σάρξ, the flesh, in many compds, carnal: líkams aldr, a natural age, Hom. 55; líkams afl, bodily strength, 146; líkams dauði, a natural death, Stj., Greg. 42, 54; líkams freistni, carnal temptation, 51, 59; líkams fýst, carnal lust, Stj. 159: líkams liðr, a limb of the body, Greg. 25; líkams losti, carnal lust, K. Á. 28, 124, N. G. L. i. 20, Hom. 159; líkams máttr, bodily strength, 157; líkams meinlæti, chastisement of the body, 48; líkams fjötrar, the fathers of the body; líkams munuð. carnal lust, 70; líkams synd, a carnal sin, Stj. 146; líkams vit, bodily sense, 625. 177; líkama líf, bodily life, 677. 4.