1 LÖGR
m., gen. lagar; dat. legi. pl. legir, Lil. 31; acc. lögu, Fb. i. 525 (in a verse); [A. S. lagu; cp. Engl. lake; O. H. G. lagu; Lat. locus]:—the sea; koma um lög, to come by sea, Vsp. 51: in the allit. phrase, lopt ok lög, air and sea, Sks. 47, Skm. 6; lands eða lagar, on land or sea; or á landi eða legi, Grág. ii. 171, Al. 107; hvergi kom ek þar lands né lagar, at …, Bs. i. 721, ii. 5, 122; lagar hjarta, ‘sea-heart,’ poët. for a stone, Ýt.; lagar stóð, the sea steeds = ships, Lex. Poët.; stíga land af legi, Hkv. Hjörv. 26.
2 LÖGR
2. a local name of large lakes, e. g. Lögr = the Melar in Sweden, Ó. H.; or of a great estuary, við á þá er Tanais heitir ok þann lög er þar fellr ór, Stj.
3 LÖGR
II. water, any liquid; tak lög af grasi, Pr. 471; síðan tók hann sér lög nökkurn, kastaði þar í öskunni, ok görði af graut, Fms. ii. 163; lýsi, hunang ok allskyns lögr annarr, K. Á. 206; í vatni vörmu eða köldu, en öngum legi öðrum eða vökva, H. E. i. 480; af þeim legi er lekit hafði ór hausi, Sdm. 13; verpa lauki í lög, 8; spræna rauðum legi, Ó. H. (in a verse); sár-lögr, benja-lögr = blood; hræ-lögr, hjör-lögr, id., Lex. Poët.: lögr Sónar, Boðnar = the poetical mead, Edda; hver-lögr Óðins, id., Ht.
4 LÖGR
III. the Rune ᛚ, (A. S. lagu.)