1 náungi
a, m. a neighbour; ef maðr kennir náunga sinn þann er upp er grafinn, N. G. L. i. 345.
2 náungi
2. in an eccl. sense as rendering of the Gr. ὁ πλησίον, elska skalt þú náunga þinn svo sem sjálfan þig, Matth. xix. 19, Luke x. 27; hver er þá minn náungi? 29, 36, N. T., Pass., Vídal. passim.
3 náungi
II. ironic., as a fisherman’s term, the barrel containing their drink is called náungi; í þrautunum það er plagsiðr náungann að núa í krít, Snót.