1 SKÖKULL
m., dat. skökli, [Swed. skakel; Dan. skagle; from skaka]:—the pole of a cart or carriage, Hým. 37, Þkv. 21; cf maðr höggr festi, sela, beisl, tauma eðr skökla, Gþl. 359; leysa sköklana frá okinu, Al. 19: a nickname, Landn.
2 SKÖKULL
2. a horse-yard.