1 gjald
n. [vide gildi]:
2 gjald
I. sing. tribute, payment; því er gjöf gjaldi betri, at …, N. G. L. i. 54; gjald þat er Finnar skyldu reiða, Eg. 67; seint gengr gjaldit, Fms. iv. 329; þá héldu bændr gjaldinu, they kept back the payment, vii. 302; beiddi nokkurra fresta um gjaldit, viii. 174; hann lagði gjald á borgina, Ó. H. 22.
3 gjald
II. usually in pl.; hann tók stór gjöld af sumum, Fms. i. 28; til gjalda ok til útgöngu, payment, Grág. i. 184; lýsti hann til gjalda ok útgreizlu, Nj. 15; stefna til tveðra gjalda, double payment, i. e. double the value, Grág. ii. 188; gjalda einum gjöldum, the actual value, 132; fullum gjöldum, Ó. H. 86: a fine, maðr á at taka gjöld um konu, Grág. i. 278; mann-gjöld, weregild.
4 gjald
2. metaph. retribution; Drottinn sýndi hver gjöld koma munu fyrir ofstopa, 655 xxi. 3: rarely in sing., ella mun þér gjald at verða, thou shalt pay dear for it, Nj. 126:—freq. in eccl. use, synda-gjöld, illverka-gjöld, Pass. 32. 11: so in the phrase, góðra gjalda vert, ef …, i. e. one must even be thankful, if not …; ok góðra gjalda vert ef ekki eru drepnir sumir, Sturl. iii. 266:—reward, compensation, in a good sense, æ sér gjöf til gjalda, gift calls for gift, Gísl. 28.