1 HOKRA
að, [North. E. to hocker], to go bent, crouch; h. eða skríða, to crouch or creep, Mirm.; hægt hokrar þú nú, Hornskeggi, sagði jötunn, Fas. iii. 386; h. at honum, Fbr. 12; þat verðr at hann hokrar undir klæðin hjá henni, Háv. 54; h. undan, to slink away, Fms. xi. 61; eigi stoðar at h. undan í hyrningar, Fbr. 168; h. at e-u, Ísl. ii. 405:—in mod. usage hokra also means to live as a small farmer; whence hokr, n., in bú-hokr, small farming.