ð, usually with prep. um, kringja um e-t, to encircle, surround, or, kringja umhverfis, id.; but also singly, with acc., þeir höfðu kringt svá um konung, Fms. viii. 67; þeir kringðu um kirkjuna, ix. 469; at eldr kringi umhverfis höfin, Sks. 205; kringdr umhverfis, id.; kappar Heinreks höfðu kringt um mik, Bær. 16; kringði Haraldr konungr með sinni fylking á bak jarli, Fms. vi. 407; Birkibeinar kringðu (surrounded) bæinn þegar, ix. 311: milit. to outflank, vér skulum hafa fylking langa svá at þeir kringi eigi um oss, Hkr. i. 150, Fms. vii. 178.

2. absol. to go round; hann gekk it efra fyrir innan fjall, ok kringði svá inn til Alreksstaða, Fms. viii. 354; kringit um borgina, go round the town (of Jericho), Stj. 359, Karl. 134. Mar.