1 LAUKR
m. [A. S. leâc; Engl. leek; O. H. G. louh; Germ. lauch; Swed. lök; Dan. lög]:—a leek; hón hafði þar gört í steinkatli stappalauk (onion) ok önnur grös, ok gaf at éta enum sárum mönnum, þvíat kenndi af laukinum út ór sári því er á hol var, Ó. H. 223.
2 LAUKR
2. in old writers and in poetry esp. garlic (geir-laukr, q. v.), Fas. 176, 205, 246; þá var grund gróin grænum lauki, Vsp. 4; lítið kveða lauki gæft til auka, a saying, Sighvat, Lex. Poët., passim.
3 LAUKR
3. metaph. of sleek, taper-formed things; réttr sem laukr, straight as a leek, Játv. 4, Pr. 406 (lauk-jafn); blóð-laukr, a sword; ítr-laukr, q. v.; a mast is called the leek of a ship, Edda 91, Lex. Poët.; ættar-laukr, the ‘leek of a family,’ the best man of a family.
4 LAUKR
4. the oily skin of sea birds is called laukr, e. g. kofna-laukr, the skin of a young puffin.
5 LAUKR
COMPDS: laukagarðr, laukshöfuð.