1 opna
1. að, [A. S. openjan, Germ. öffnen, etc.], to open; hann létt opna hauginn, Eg. 601; opna jörð til þess at grafa niðr lík, K. Þ. K.; þeir opnuðu merina, cut it up, Fs. 56: impers., sýndisk himinn opna, Hom. 57: reflex. to open, be opened, Grág. ii. 262; opnask haugrinn, Fb. i. 215; sárit opnaðisk, Fms. ix. 276; fjallit opnaðisk, Nj. 211; himinn opnaðisk, Niðrst. 3; jörð opnaðisk, 645. 64.
2 opna
2. u, f. an opening; hvíta-salt svá mikit umhverfis opnuna (the crater), at klyfja mátti hesta af, Ann. 1341:—the two pages of an open book, erkibiskup leit skjótt á þá opnu sem upp flettisk, Safn i. 677; það stendr á þessari opnu. opnu-selr, m. a kind of seal, the mod. vöðu-selr, so called because it swims on its back (see opinn), Sks. 177.