1 sómi
a, m. honour; vil ek eigi drepa hendi við sóma mínum, Nj. 71; þeir bræðr þökkuðu konungi þann sóma er hann veitti þeim, Eg. 96; leiðangrs-görða ok annars konungligs sóma (due, honour) er þér erut honum skyldir at veita, Fms. vii. 19; eigi er á kveðit hve mikit fé henni skyldi heiman fylgja, en likligt at vera mundi góðr sómi, Ísl. ii. 393; margs var alls sómi, manna tiginna, abundance of all things. Am. 92.
2 sómi
COMPDS: sómaför, sómagóðr, sómahlutr, sómakona, sórnalauss, sómaligr, sómamaðr, sómasamliga, sómasamligr, sómaspell, sómasæmd.