Stoð

Diccionario de Nórdico Antiguo - stoð

Significado de la palabra en nórdico antiguo "stoð"

Según el diccionario inglés de nórdico antiguo de Cleasby & Vigfusson:

stoð
f., pl. stöðr or steðr, later stoðir, Hom. 95; stuðir, 97; [styðja]:—a post; stukku steðr frá lúðri, Gs. 20; stóð hón und stoð, Gkv. 1; broddrinn stóð fastr í stoðinni, Fms. viii. 258, Sturl. ii. 119; steðr ok stólpar, Edda i. 78; ábyrgjask hús, ef steðr eru til fengnar, Grág. ii. 336: metaph. a prop, in phrases, kippa undan þeirri stoð er áðr hélt mest upp ráði hennar, Glúm. 341; margar stoðir (stoðar Cod. C.) runnu undir hann, frændr, mágar ok vinir, Sturl. i. 160; stoð ok styrkr, Bs. i. 131; at-stoð, help.

Posible inscripción rúnica en futhark joven:ᛋᛏᚢᚦ
Las runas del futhark joven se utilizaron desde el siglo VIII hasta el XII en Escandinavia y sus asentamientos en el extranjero

Abreviaciones utilizadas:

Cod.
Codex.
f.
feminine.
l.
line.
m.
masculine.
metaph.
metaphorical, metaphorically.
pl.
plural.
v.
vide.

Obras & Autores citados:

Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Edda
Edda. (C. I.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Gkv.
Guðrúnar-kviða. (A. II.)
Glúm.
Víga-Glúms Saga. (D. II.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Gs.
Grótta-söngr. (A. II.)
Hom.
Homiliu-bók. (F. II.)
Sturl.
Sturlunga Saga. (D. I.)
➞ Ver todas las obras citadas en el diccionario

Back