1 TAUFR
n., the mod. form is töfrar, m. pl., Fas. iii. 608; [O. H. G. zoubar; Germ. zauber]:—sorcery, also, charms, talismans; hann hefir með sér leynd taufr, Konr. 21 (leyndar töfrir, v. l.); skjóðu-pungr, ok varðveitti hón þar í taufr sín, Þorf. Karl. 374; þinn skelmir treystir taufrum (töfrum Ed.) móður þinnar, Fs. 166; taufr, lif, rúnar, N. G. L. iii. 286 (foot-note 2); farit eigi með taufr né lyf, … taufr eða með lyf eða með spár, Hb. (1865) 30, 31; hón kunni mart í töfrum, Fas. iii. 196; spurði hvar nú væri komin taufr hennar, 202.
2 TAUFR
COMPDS: tauframaðr, taufrmaðr.