1 mann-heill
1. f. bliss, favour, good report; var sá kynsþáttr kallaðr Skíðungar, ok hafði litla mannheill, Korm. 160; hann átti lítið fé ok m., Sturl. i. 74; vitr ok vinsæli, ríkr ok góðgjarn, hann hafði m. mikla, iii. 96; svá virðisk mér, at minni m. hafir þú á Íslandi en hér með oss, Fbr. 91; hann var vinsæll ok mannheilla-maðr mikill, and a very popular man, Fs. 86.
2 mann-heill
2. adj. safe and sound; to the question, hvað er í fréttum? the answer is, mannheilt og ó-sjúkt; meðan mannheilt var, D. N. ii. 358.