1 NIFL
n. [O. H. G. nibul; Germ. nebel; Lat. nebula; Gr. νεφέλη]:—a mist, fog; this ancient word is obsolete in the Northern languages, and solely remains in COMPDS, chiefly mythol.: nifl-farinn, part. gone towards the dark, i. e. the dead, a απ. λεγ., Akv. 33. nifl-góðr, adj. a απ. λεγ. in a doubtful passage, Stor. 15. Nifl-hel, f. the Tartarus of the heathen mythology, deeper down than Hel (Hades); wicked men are said to die a second death and pass from Hel into Niflhel; fyrir Niflhel neðan, hinnig deyja or Helju halir, Vþm. 43; ríða norðr til Niflheljar, Vtkv. 2; vándir menn fara til Heljar ok þaðan í Niflhel, Edda; ok sendi hann (the giant) niðr undir Niflhel, 27. Nifl-heimr, m. Hades, Edda 18,—Hel kastaði hann í Niflheim ok gaf henni vald yfir níu heimum, Edda 4; fyrr var þat mörgum öldum en jörð var sköpuð, er Niflheimr var görr, 3. nifl-vegr, m. pl. the foggy way, Gg. 13.