1 nista
1. t, erroneously proncd. nísta:—to pin, nail fast, esp. to pin with a weapon; sú (the arrow) nisti klæði hans við gólfit, Fms. i. 269; spjótið hafði nist allt saman fótinn ok brókina, Eb. 242; ok nisti hann svá dauðan út við borðinu, Sturl. iii. 66; ok nistir hann niðr við klakann, Finnb. 286; ok nistí hann við rist honum skjöldinn, Rd. 267; ok ætlaði at n. hann í gegnum við hallar-vegginn, Stj. 466; var hann skotinn gaflaki í óstinn ok nistr svo niðr við garðinn, Sturl. i. 112; ok nistir svá tunguna niðr við kverkrnar, Al. 77; ok nisti hann svá at öll námu staðar í hjartanu, Stj. 534; nist sverði, pierced with a sword, Lil. 56, cp. Líkn. 16. 32: the phrase, nístandi kuldi, piercing cold, not from gnísta, q. v.
2 nista
2. t, [from nesti, as gista from gestr], to provide with viands; ok nisti alia, N. G. L. i. 136; skal hann ok alla nista þá ef þess þarf viðr, ii. 352, v. l.; sá er úlfgi nistir, who never feeds (the wolf) never fights, Km. 22, see Lex. Poët. s. v.