Dróttinn

Betydning av det norrøne ordet "dróttinn"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet dróttinn kan bety:dróttinn

dróttinn

mod. drottinn, but in old poetry always rhymed with an ó, e. g. flóttstyggr—dróttni, Sighvat; dat. dróttni or drottni, pl. dróttnar or drottnar, etc.; [A. S. drighten; Hel. druhtin = dominus]:—the master of a ‘drótt’ or household, a lord, master: the proverb, dýrt er dróttins orð, e. g. strong is the master’s word, BS. i. 484, Al. 128, Ld. 212; þræll eða d., Hom. 29; Josep fékk svá mikla virðing af dróttni sínum, 625. 16, Grág. ii. 86; þrjá dróttna átti hann í þessi herleiðingu, FmS. x. 224; eigi er þrællinn æðri enn dróttininn, Post. 656. 37, cp. John xv. 20; en þó eta hundar af molum þeim sem detta af borðum drottna þeirra, Matth. xv. 27; verit hlýðugir yðrum líkamligum drottnum, EpheS. vi. 5: in mod. usage this sense remains in prose in the compd lánar-dróttinn, q. v.

dróttinn

β. old name for a king, Hkr. Yngl. S. ch. 20 (vide drótt).

dróttinn

γ. as a name of heathen priests; þat eru díar kallaðir eðr dróttnar, Hkr. Yngl. S. ch. 2.

dróttinn

2. the Lord, which also is the standing phrase in mod. usage, in the Bible, sermons, hymns, ever since the Reformation; lofaðr sé Drottinn, Nj. 165; af miskun Drottins, Mar. 656 A. 6; greiðit Dróttins götur, 625. 90; Christr Drottinn, Grág. ii. 167; án gráts var Drottinn fæddr, Rb. 332; Drottinn sagði mínum Drottni, Matth. xxii. 44; elska skaltú Drottinn Guð þinn, 37; Dróttinn Guð Abrahams, Luke xx. 37, xxiv. 34; hefi eg eigi séð Dróttinn vorn Jesum Christum, eruð þér ekki mitt verk í Drottni? 1 Cor. ix. 1, 5, 14, x. 21, 22, 26, 28, 30, xi. 10, 19, 22, 25, 26, 28, 31, xii. 3, 5, etc. etc.

dróttinn

COMPDS: Drottinsdagr, Drottinskveld, Drottinsmyrgin, Drottinsnótt.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛏᚱᚢᛏᛏᛁᚾᚾ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger